บทละครนอกเรื่องไชยเชษฐ์

ตอน พระนารายณ์ธิเบศร์พบพ่อ

ตัวละคร

ตัวอย่างในเรื่อง

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

บทสำหรับทำการ์ตูน

ตอน พระนารายณ์ธิเบศร์พบพ่อ

๏ เมื่อนั้น พระนารายณ์ธิเบศร์ว่าอย่าพึงหมาย

ถึงจะแสบท้องให้แทบตาย ไม่มักง่ายกินอะไรของใครเป็น

มิใช่ฝีปีศาจที่เดินหน จะเสือกสนเที่ยวท่องกินของเซ่น

อย่าปลอบไปให้เลือดตากระเด็น พลางเดินเที่ยวเล่นไม่เจรจา

ฯ ๔ คำ ฯ

๏ เมื่อนั้น พระไชยเชษฐ์ความแสนเสน่หา

พยายามตามปลอบกุมารา อนิจจาปลื้มใจไม่ดูดี

ข้ามิใช่ชายพาล ย่อมวงศ์วานกษัตริย์เรืองศรี

ครอบครองเหมันต์ธานี ไม่มีโอรสแลนัดดา

ไร้ทั้งสุริย์วงศ์พงศ์พันธุ์ ที่จะผ่านเหมันต์ไปวันหน้า

เป็นบุตรข้าเถิดนะพ่ออา บิดาจะให้ครองพระเวียงชัย

ฯ ๖ คำ ฯ

๏ เมื่อนั้น พระนารายณ์ธิเบศร์เคืองขัดอัชฌาสัย

พระกริ้วโกรธพลางว่าไป คนอะไรที่ไหนนี่หยาบช้า

อุเหม่ตาเฒ่านี้เจ้าเล่ห์ เฉโกโว้เว้นักหนา

และเลียมเทียมเล่นเจรจา จะเป็นผัวแม่ข้าหรือว่าไร

ถึงตัวเราเล็กก็เหล็กเพชร ไม่ขามเข็ดพวกตาอย่าสงสัย

ปั้นเจ๋อเย่อหยิ่งเป็นพ้นไป ผู้ใหญ่แสนรู้มาสู้กัน

ว่าพลางทางขึ้นธนูศิลป์ ฟ้าดินสะเทือนเลื่อนลั่น

พาดสายหมายล้างชีวัน ผาดแผลงไปพลันทันใด

ฯ ๘ คำ ฯ เชิดฉิ่ง

๏ ศรทรงองค์พระกุมาร กลายเป็นมาลาแลไสว

ไม่สังหารผลาญชีพชีวาลัย พระกุมารโกรธใจเป็นโกลี

ฯ ๒ คำ ฯ

๏ เมื่อนั้น องค์พระไชยเชษฐ์เรืองศรี

เห็นศรกุมารชาญฤทธี กลับเป็นมาลีประหลาดใจ

วิปริตผิดเพศไม่เคยพบ พระปรารภพิศวงสงสัย

คิดพลางทางเสี่ยงศิลป์ชัย เดชะฤทธิไกรธนูนี้

แม้นกุมารมิใช่โอรสา ของนางสุวิญชามารศรี

ขอให้ศรสิทธิ์ฤทธี สังหารกุมารนี้ให้วายปราณ

แม้นเป็นลูกน้อยนางโฉมฉาย ให้ศรกลายเป็นทิพย์อาหาร

เสี่ยงแล้วขึ้นศรรอนราญ แผลงไปให้ผลาญกุมารา

ฯ ๘ คำ ฯ เชิดฉิ่ง

๏ ศรทรงองค์พระไชยเชษฐ์ อาเพศไม่พานโอรสา

กลับเป็นเอมโอชโภชนา เกลื่อนกลาดดาษดาพนาวัน

ฯ ๒ คำ ฯ

๏ พระทิ้งศรทรงลงทันใด วิ่งไปกอดลูกแล้วรับขวัญ

พ่อลูกมาประสบพบกัน จะหักโหมโรมรันด้วยอันใด

ปลอบพลางทางเห็นธำมรงค์ ที่กุมารสอดทรงก็จำได้

จึงว่าแหวนนี้ข้าให้ไว้ กับโฉมงามทรามวัยสุวิญชา

มิเชื่อเราเจ้าถามพี่เลี้ยงดู เขารู้จักอยู่ถ้วนหน้า

แม้นเขาว่าข้ามิใช่บิดา จึงค่อยว่าล่อลวงเจ้าดวงใจ

ฯ ๖ คำ ฯ เจรจา

　

เนื้อเรื่อง

ท้าวอภัยนุราชเจ้าเมือง เวสาลี มีพระธิดาองค์หนึ่ง ประทานนามว่า นางจำปาทอง เพราะเมื่อนางร้องไห้จะมีดอกจำปาทองร่วงลงมา ครั้นนางจำปาทองเจริญวัยขึ้น นางได้นำไข่จระเข้าจากสระในสวนมาฟักจนเป็นตัวและเลี้ยงจระเข้ไว้ในวัง ครั้นจระเข้เติบใหญ่ขึ้น ก็ดุร้ายตามวิสัยของมัน มันเที่ยวไล่กัดชาวเมืองจนชาวเมืองเดือดร้อนไปทั่ว ท้าวอภัยนุราชทรงขัดเคืองจึงขับไล่นางจำปาทองออกจากเมืองเวสาลี นางแมวซึ่งเป็นแมวที่นางจำปาทองเลี้ยงไว้ได้ติดตามนางไปด้วย นางจำปางทองกับนางแมวเดินซัดเซพเนจรอยู่ในป่า ไปพบยักษ์ตนหนึ่งชื่อ นนทยักษ์ ซึ่งกำลังจะไปเฝ้าท้าวสิงหล นางตกใจกลัวจึงวิ่งหนีไปพบพระฤๅษี พระฤๅษีช่วยนางไว้ นางจำปาทองกับนางแมวจึงขออาศัยอยู่รับใช้พระฤๅษีในป่านั้น

ท้าวสิงหลเป็นยักษ์ครองเมืองสิงหล ไม่มีโอรสและธิดา คืนหนึ่งท้าวสิงหลบรรเทาหลับและทรงพระสุบินว่า มียักษ์ตนหนึ่งมาจากป่านำดอกจำปามาถวาย ดอกจำปามีสีเหลือเหมือนทองคำงามยิ่งนัก ท้าวสิงหลจึงทรงให้โหรทำนายพระสุบิน โหรทำนายว่าท้าวสิงหลจะได้พระธิดา วันนั้นนนทยักษ์เข้าเฝ้าท้าวสิงหลและทูลว่าพบหญิงสาวอาศัยอยู่กับพระฤๅษีที่ในป่า ท้าวสิงหลจึงเสด็จไปหาพระฤๅษี และขอนางจำปาทองมาเป็นธิดา ประทานนามว่านางสุวิญชา

ฝ่ายพระไชยเชษฐ์เป็นโอรสเจ้าเมืองเหมันต์ พระไชยเชษฐ์มีพระสนมอยู่ 7 คน วันหนึ่งพระองค์เสด็จประพาสป่า และหลงทางเข้าไปในสวนเมืองสิงหล นางสุวิญชา มาเที่ยวชมสวนพบพระไชยเชษฐ์จึงนำความทูลให้ท้าวสิงหลทราบ ท้าวสิงหลให้พระไชยเชษฐ์เข้าเฝ้า พระไชยเชษฐ์จึงทูลขอรับราชการในเมืองสิงหล ต่อมามีข้าศึกยกทัพมาตีเมืองสิงหล พระไชยเชษฐ์อาสาสู้ศึกจนชนะ ท้าวสิงหลจึงทรงยกนางสุวิญชาให้เป็นชายาพระไชยเชษฐ์ พระไชยเชษฐ์จึงพานางสุวิญชากลับเมืองเหมันต์

ฝ่ายนางสนมทั้ง 7 คนริษยานางสุวิญชาที่พระไชยเชษฐ์รักนางสุวิญชามากกว่า ครั้นนางสุวิญชาทรงครรภ์จวนจะถึงกำหนดคลอดนางสนมทั้ง 7 คน ก็ออกอุบายว่ามีช้างเผือกอยู่ในป่า พระไชยเชษฐ์จึงออกไปคล้องช้างเผือก ฝ่ายนางสุวิญชาคลอดลูกเป็นกุมารมีศรกับพระขรรค์ติดดัวมาด้วย นางสนมทั้ง 7 คน นำพระกุมารใส่บไปฝังที่ใต้ต้นไทรในป่า เทวดาประจำต้นไม้ช่วยชีวิตพระกุมารไว้ เมื่อพระไชยเชษฐ์เสด็จกลับจากคล้องช้างเผือก นางสนมทั้ง 7 คน ทูลว่านางสุวิญชาคลอดลูกเป็นท่อนไม้ พระไชยเชษฐ์จึงขับไล่นางสุวิญชาออกจากเมือง ขณะที่นางสุวิญชาคลอดกุมารนั้น นางแมวแอบเห็นการกระทำของนางสนมทั้ง 7 คน จึงพานางสุวิญชาไปขุดบที่ใต้ต้นไทร แล้วพาพระกุมารกลับไปเมืองสิงหล ท้าวสิงหลตั้งชื่อพระกุมารว่า พระนารายณ์ธิเบศร์

ต่อมาพระไชยเชษฐ์ทรงรู้ความจริงว่านางสุวิญชาถูกใส่ร้าย จึงออกติดตามนางสุวิญชาไปเมืองสิงหลและได้พบพระนารายณ์ธิเบศร์ ซึ่งกำลังประพาศป่ากับพระพี่เลี้ยง พระไชยเชษฐ์เห็นพระนารายณ์ธิเบศร์เป็นเด็กน่ารัก มีหน้าตาคล้ายพระองค์ก็มั่นใจว่าเป็นพระโอรส จึงเข้าไปขออุ้มและเอาขนมนมเนยให้ พระนารายณ์ธิเบศร์โกรธว่าเป็นคนแปลกหน้า จึงไม่ให้จับต้องและไม่ยอมเสวยขนม

พระนารายณ์ธิเบศร์โกรธพระไชยเชษฐ์ที่มาจับต้องตัวและจับหัวของพระพี่เลี้ยงของตนจึงใช้ศรธนูหมายจะฆ่าให้ตายแต่ธนูที่ยิงออกไปนั้นกลับกลายเป็นดอกไม้กระจายเติมพื้นดิน จึงทำให้พระไชยเชษฐ์เกิดความประหลายใจยิ่งนัก จึงอธิฐานจิตว่าถ้ากุมารองค์นี้เป็นลูกของตนที่เกิดกับนางสุวิญชาขอให้ธนูที่ยิงออกไปนั้นกลายเป็นอาหาร ทันใดนั้นพระไชยเชษฐ์ก็แผลงศรออกไป และศรธนุที่ยิงออกไปนั้นก็กลายเป็นอาหารมากมายเต็มพื้น จึงทำให้พระไชยเชษฐ์มั่นใจเป็นแน่แท้ว่าเป็นบุตรของตนจริง

พระไชยเชษฐ์ทรงไต่ถามพระนารายณ์ธิเบศร์เกี่ยวกับมารดา เพราะทรงจำแหวนที่พระนารายณ์ธิเบศร์สวมได้ พระนารายณ์ธิเบศร์บอกว่านางสุวิญชาเป็นแม่และท้าวสิงหลเป็นพ่อ พระไชยเชษฐ์จึงทรงเล่าเรื่องเดิมให้พระนารายณ์ธิเบศร์ฟัง ทั้งสองจึงทราบว่าเป็นพ่อลูกกัน พระนารายณ์ธิเบศร์พาพระไชยเชษฐ์เข้าเฝ้าท้าวสิงหล พระไชยเชษฐ์ขอโทษนางสุวิญชา พระนารายณ์ธิเบศร์ช่วยทูลนางสุวิญชาให้หายโกรธพ่อ นางสุวิญชายกโทษให้ พระไชยเชษฐ์ นางสุวิญชา และพระนารายณ์ธิเบศร์ สามคนพ่อแม่ลูกจึงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข